بخند!

هر که هستی باش در هر شهر و هر کشور بخند

راست، کج یا منحنی، خوابیده یا چنبر بخند

روز میلادت تو یادت نیست، گریان آمدی

باز گریان می روی روزی از این معبر، بخند!

بی خیال از هرکه پندارد تو را دیوانه ای

با لبان مردم مایوس و ناباور بخند

ما همه بازیگران این جهان بسته ایم

سهم ما در صحنه خیلی نیست بازیگر بخند

بر عقیق لب به رندی نقش لبخندی بکش

در غبار آینه گاهی به چشم تر بخند

«سخت می گیرد جهان بر مردمان سختگیر»

آی انسان« بگذرد این نیز» پس بگذر بخند!

"علی مظفر"

آزادی...

آزادی یعنی اینکه از زندگیت لذت ببری. مجبور نباشی برای رسیدن به هر امتیازی چاپلوسی هر بی لیاقتی رو بکنی. فضای پیشرفت اونقد امنیتی باشه که بیخیال! گندش بزنن این زندگی رو!

یادمه یه بار یه جایی گفتم آزادی یعنی اینکه هرآنچه خدا در وجودت قرار داده رو بتونی بروز بدی رشد کنی ولی به 2 شرط؛ حق خدا رو ضایع نکنی و همین حق رو از دیگران نگیری (جای توضیح اضافه نیست). میخام بگم کشورایی که قانون، فرهنگ، حق و ... تعریف درستی ندارن جای این تئوریات نیست. الکی هم دل خوش نباش.

یاد بچگی هامون بخیر، چقدر فکرمون راحت بود چقد شاد بودیم با اینکه خیلی هم رفاه نداشتیم.

خوشی بعد از تحلیف و تنفیذت آرزوست...

کمتر از 48 ساعت به حکم تنفیذ و 72 ساعت به تحلیف ریبس جمهور هفتم ایران زمان باقیست، تا دکتر حسن روحانی دولت یازدهم را تشکیل و کابینه خود را معرفی کند. دولتی که با بروز اتفاقات ریز و درشت در طول 8 سال گذشته (که از حوصله این مطلب خارج است) راه نه چندان آسانی برای پیشروی اهداف خود، نظام و کشور خواهد داشت. اما سوال اساسی که در این مدت اخیر ذهن من را با خود درگیر کرده است اینکه چرا اکثر روسای دولت قبلی، با اتمام دوره 4 ساله یا 8 ساله دولتشان با بی مهری مواجه شده اند و در حقیقت و با لفظی دیگر توسط بعضی تریبون ها و اشخاص و رسانه های داخلی در جرگه اپوزیسیون قرار داده شده اند؟ رسانه هایی همچون کیهان که در این امر صاحب کرسی و شناخته شده است. فی الواقع راز این مسئله چیست که آقایان هاشمی و خاتمی و موسوی (نخست وزیر دولت سوم و چهارم) و قریب به اتفاق احمدی نژاد بعد از مدتی که امور دولت را واگذار کرده اند مورد هجمه عناصر مورد ادعای نزدیک به نظام بوده اند؟ آیا می توان این پرخاشگری ها را به نام آزادی بیان ثبت کرد یا بی اخلاقی های سیاسی مطبوعاتی؟ لیکن اگر روال اینگونه پیش برود در نظر این افراد، گذشته سیاسی ایران بعد از انقلاب به دست چند خائن ثبت و آینده آن خالی از افرادی مطمئن و قابل اعتماد خواهد بود! نکته ای که بارها و بارها توسط دلسوزان کشور و حکومت بدان پرداخته شده است.