از همه جا... نمی خواهم قلمم در بند محدودیت ها باشد
از همه جا... نمی خواهم قلمم در بند محدودیت ها باشد

از همه جا... نمی خواهم قلمم در بند محدودیت ها باشد

ماحصل تراوشات ذهن یک نفر آدم!

خوشی بعد از تحلیف و تنفیذت آرزوست...

کمتر از 48 ساعت به حکم تنفیذ و 72 ساعت به تحلیف ریبس جمهور هفتم ایران زمان باقیست، تا دکتر حسن روحانی دولت یازدهم را تشکیل و کابینه خود را معرفی کند. دولتی که با بروز اتفاقات ریز و درشت در طول 8 سال گذشته (که از حوصله این مطلب خارج است) راه نه چندان آسانی برای پیشروی اهداف خود، نظام و کشور خواهد داشت. اما سوال اساسی که در این مدت اخیر ذهن من را با خود درگیر کرده است اینکه چرا اکثر روسای دولت قبلی، با اتمام دوره 4 ساله یا 8 ساله دولتشان با بی مهری مواجه شده اند و در حقیقت و با لفظی دیگر توسط بعضی تریبون ها و اشخاص و رسانه های داخلی در جرگه اپوزیسیون قرار داده شده اند؟ رسانه هایی همچون کیهان که در این امر صاحب کرسی و شناخته شده است. فی الواقع راز این مسئله چیست که آقایان هاشمی و خاتمی و موسوی (نخست وزیر دولت سوم و چهارم) و قریب به اتفاق احمدی نژاد بعد از مدتی که امور دولت را واگذار کرده اند مورد هجمه عناصر مورد ادعای نزدیک به نظام بوده اند؟ آیا می توان این پرخاشگری ها را به نام آزادی بیان ثبت کرد یا بی اخلاقی های سیاسی مطبوعاتی؟ لیکن اگر روال اینگونه پیش برود در نظر این افراد، گذشته سیاسی ایران بعد از انقلاب به دست چند خائن ثبت و آینده آن خالی از افرادی مطمئن و قابل اعتماد خواهد بود! نکته ای که بارها و بارها توسط دلسوزان کشور و حکومت بدان پرداخته شده است.